Rodzaje drewna

Kolor drewna to kluczowa kwestia w dziedzinie aranżacji wnętrza. Poszczególne gatunki znacząco różnią się kolorystyką, dlatego urządzając mieszkanie, warto poznać cechy charakterystyczne popularnych gatunków, występujących na rodzimym gruncie.

DODAĆ ZDJECIA

• Sosna – drewno sosnowe charakteryzujące się wybarwieniem od słomkowej po delikatny brąz z nutką pomarańczy. Warto wiedzieć, iż im intensywniejsza barwa, tym trwalsze drewno. Drewno sosnowe dobrze sprawdza się jako surowiec na sklejkę i płyty wiórowe oraz prefabrykaty i konstrukcje budowlane. Powszechnie stosowane jest w stolarce okiennej i drzwiowej.

CECHY:

Najpopularniejsze drewno iglaste w Polsce. Charakteryzujące się żółtawobiałą, czasem czerwono-białą barwą. Jest włókniste z wyraźnie widocznym usłojeniem (koloru pomarańczowo-brązowego). Drewno mocne i wytrzymałe o szerokim zastosowaniu w budownictwie i przemyśle.

WŁAŚCIWOŚCI:

Drewno sosny jest łatwe w obróbce mechanicznej. Możemy je bez problemu przepiłować, strugać, frezować. Szlifować należy zawsze wzdłuż włókien, w przeciwnym razie mogą powstawać odłupy. Można je łatwo wysuszyć, ale ma skłonności do pęknięć i wypaczeń. Niestety drewno sosnowe po obróbce jest podatne na zgnilizny, atak owadów i grzybów, dlatego wymaga odpowiedniej konserwacji. Z upływem czasu również ciemnieje. Warto dodać, że drewno sosnowe to jest elektrostatyczne, dlatego szczególnie polecane jest w mieszkaniu alergików.

• Dąb – jeden z twardszych gatunków drewna, a co za tym idzie, również trwalszych i odpornych na uszkodzenia. Intensywny ciemniejszy lub przydymiony brąz albo brąz z żółtawym odcieniem, chropowata naturalna faktura oraz wyrazisty rysunek słoi sprawiają, że drewno dębowe chętnie wykorzystywane jest do produkcji stylowych, solidnych i ciężkich mebli.

CECHY:

Jeden z najcenniejszych gatunków drewna liściastego w Europie. Kolor miodowo-złoty, który z czasem przyjmuje szlachetne, jasno- lub ciemnobrązowe odcienie. Proste i równomiernie rozłożone słoje. Piękny rysunek drewna z wyraźnie zaznaczonymi porami (po barwieniu pory te pozostają ciemniejsze, co podkreśla dekoracyjne walory dębiny).

WŁAŚCIWOŚCI:

Dębina jest drewnem ciężkim i twardym. Łatwa w obróbce: cięciu, skrawaniu, gięciu, klejeniu, barwieniu. Trudności mogą być przy polerowaniu, ponieważ drewno to jest odporne na ścieranie. Sporego doświadczenia wymaga również suszenie, gdyż dębina jest podatna na pęknięcia. Drewno trudno zapalne i niezwykle trwałe: odpowiednio konserwowane może zachować doskonały wygląd nawet przez setki lat.

• Jesion – to gatunek bardzo uniwersalny pod względem kolorystyki, ponieważ może przybierać barwę od bardzo jasnej mlecznej lub słomkowej, poprzez jasny brąz aż do głębokich nasyconych tonów. Z uwagi na łatwość obróbki i sporą elastyczność, drewno jesionowe najczęściej wykorzystuje się w stolarstwie do produkcji schodów, mebli, stolarki okiennej i drzwiowej oraz elementów toczonych.

CECHY:

Popularne w Europie drewno liściaste. Charakteryzuje się dość sporym zróżnico¬waniem kolorystycznym: od jasnożółtych do jasnobrązowych odcieni. Kolory te potrafią komponować się nawet w obrębie jednego elementu. Drewno jesionowe jest typem drewna pierścieniowo-naczyniowego. Posiada bardzo wyraźny rysunek słojów i nieregularne pręgowania.

WŁAŚCIWOŚCI:

Jesion jest bardzo twardym drewnem, a swoją trwałością zdaje się nie ustępować dębinie. Charakteryzuje się dużą sprężystością, dlatego obróbce mechanicznej najlepiej poddawać go tuż po ścięciu. Podczas strugania mogą nastąpić wyrwania. Nie będziemy mieć większego problemu z wierceniem, przybijaniem gwoździ czy polerowaniem. Jesion łatwo maluje się lakierami, jednak bejcowanie może sprawiać już więcej trudności. Swoje właściwości traci w kontakcie z wodą. Drewno ma skłonności do pęknięć, przebarwień i występowania zgnilizn.

• Wiśnia – wyjątkowe, w zależności od gatunku czerwone bądź kremowożółte wybarwienie to gratka dla producentów mebli oraz dodatków wnętrzarskich oscylujących wokół rzemiosła artystycznego.

• Buk – drewno o specyficznej, jednakże bardzo uniwersalnej barwie mieniącej się jasnym różem, charakteryzujące się wyrazistym cętkowanym usłojeniem. Z biegiem czasu zmienia kolor w kierunku żółtego. Wykorzystywane do produkcji podłóg, schodów oraz mebli.

CECHY:

Charakterystyczny i bardzo ceniony gatunek rodzimego drewna. Kolor różowawy lub żółtawy z lekkim fioletowym odcieniem. Prążkowany rysunek, promienie drzewne regularnie rozłożone po całym przekroju drewna.

WŁAŚCIWOŚCI:

Buczyna należy do gatunków o wysokiej twardości drewna. Jest prosta w obróbce mechanicznej, łatwo się ją skleja, szlifuje i poleruje. Nie będziemy mieć również większego problemu z jej barwieniem, czy to bejcowaniem, czy to lakierowaniem. Ponieważ może pękać, zaleca się wstępne nawiercanie. Cechuje się wysoką ścieralnością, jest również dość wrażliwa na wilgoć i nieodporna na działanie warunków atmosferycznych. Może zostać również zaatakowana przez grzyby i owady.

• Brzoza – ciepła barwa przywodząca na myśl naturalny jasny miód oraz gęste usłojenie to cechy charakterystyczną drewna brzozowego. Powszechnie stosowane jest do produkcji płyt i oklein meblarskich, parkietów, oraz mebli z litego drewna.

CECHY:

Jasne drewno o żółtawobiałym lub czerwono-białym odcieniu. Gładki rysunek ze słabo widocznymi słojami. Pojawiają się także delikatne ciemnobrązowe plamy rdzeniowe.

WŁAŚCIWOŚCI:

Brzozę zaliczamy do grupy miękkiego drewna. Jest bardzo prosta w obróbce i bez problemu możemy używać tutaj ręcznych narzędzi. Również bez większych trudności drewno brzozowe możemy toczyć, sklejać, szlifować i lakierować. Niestety drewno brzozowe jest łatwopalne i bardzo podatne na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Nieodpowiednio zaimpregnowane może ulegać przebarwieniom i gniciu. Brzoza stosowana na zewnątrz może pękać w wyniku mrozów. Z tych względów nie jest używana w budownictwie.

• Olcha – to niezwykle odporne na wilgoć i wodę drewno chętnie wykorzystywane jest w branży meblowej i stolarce budowlanej. Kolorystyka drewna olchowego to pomarańcz oraz żółć z czerwonym odcieniem.

• Orzech – unikatowy układ usłojenia i szlachetne wybarwienie od jasnego brązu po ciemnobrązowe z szarym odcieniem stanowią o dużym potencjale drewna orzechowego. To doskonały surowiec na ekskluzywne parkiety, schody, boazerie, ale również stylowe komody i industrialne stoły.

CECHY:

Jeden z bardziej szlachetnych i ekskluzywnych gatunków drewna. Chętnie używany w stolarstwie i rzemiośle artystycznym. Najbardziej popularne odmiany to orzech włoski i czarny (tzw. orzech amerykański). Bardzo zróżnicowany rysunek drewna: pasiasty, dość skomplikowany i nieregularny. Różnorodna kolorystyka: od jasnobrązowego po brązowo-czarny.

WŁAŚCIWOŚCI:

Praca z orzechem należy do dość przyjemnych. Jest to drewno łatwe w obróbce: cięciu, struganiu, frezowaniu czy toczeniu. Nie ma trudności w jego szlifowaniu, a także malowaniu. Dobrze nakłada się zarówno lakier, jak i bejce. Ostrożność należy zachować przy klejeniu, ponieważ drewno jest podatne na przebarwienia i może różnie reagować na substancje zawarte w klejach. Nie jest to bardzo trwały gatunek drewna. Jeśli chcemy stosować go w miejscach, gdzie poddany będzie działaniu wilgoci, warunków atmosferycznych i grzybów, należy go odpowiednio zaimpregnować.

MODRZEW

CECHY:

Obok sosny jeden z popularniejszych gatunków drewna iglastego w Polsce. Modrzew ma lekko żółtawo-czerwonawy odcień. Małe i nieregularnie rozłożone sęki, włóknista struktura i lekko falisty układ słojów. Drewno modrzewiowe charakteryzuje się także dużą ilością żywic i jest bardzo aromatyczne.

WŁAŚCIWOŚCI:

Drewno modrzewiowe słynie ze swojej wytrzymałości i trwałości. Od wieków bardzo chętnie sięga się po nie w budownictwie, tworząc z niego wszelkiego rodzaju konstrukcje, także te przy budowlach wodnych (modrzew jako jedyny jest odporny na działanie wody morskiej). Kłopotliwe przy obróbce mechanicznej mogą być twarde sęki, a także obecność żywic (może zachodzić potrzeba zwilżania piły specjalnym rozpuszczalnikiem). Modrzew bez większych problemów szlifujemy i lakierujemy, jedak przed bejcowaniem należy użyć rozpuszczalnika.